چرا قبول نداری که دوستت دارم؟

تو میروی و من فقط نگاهت میکنم تعجب نکن که چرا گریه نمیکنم بی تو، یک عمر

فرصت برای گریستن دارم اما برای تماشای تو، همین یک لحظه باقی است و شاید

همین یک لحظه اجازه زیستن در چشمان تو را داشته باشم.

ای کاش دنیا ساعت بود و من و تو عقربه های آن تا هر یک ساعت یک بار به هم

میرسیدیم . . . !

اگر باران بودم انقدر می باریدم تا غبار غم را از دلت پاک کنم اگر اشک بودم مثل

باران بهاری به پایت می گریستم اگر گل بودم شاخه ای از وجودم را تقدیم وجود

عزیزت میکردم اگر عشق بودم آهنگ دوست داشتن را برایت مینواختم ولی افسوس

که نه بارانم نه اشک نه گل و نه عشق اما هر چه هستم دوستت دارم.

براش بنويس دوستت دارم آخه مي دوني آدما گاهي اوقات خيلي زود حرفاشونو از

ياد مي برن ولي يه نوشته , به اين سادگيا پاک شدني نيست . گرچه پاره کردن يک

کاغذ از شکستن يک قلب هم ساده تره ولي تو بنويس .. تو ... بنويس.

کاش به پرنده بودی و من واسه تودونه بودم

شک ندارم اون موقع هم این جوری دیوونه بودم

کاش تو ضریح عشق تو یه روز کبوتر می شدم

یه بار نگاه می کردی و اون موقع پر پر می شدم

ویرانه نه آنست که جمشید بنا کرد ، ویرانه نه آن است که فرهاد فروریخت ،

ویرانه دل ماست که با هر نگه تو ، صدبار بناگشت و دگر بار فروریخت.