حرف هاي نگفتني ات را شب براي خدا بگو چون شب ها راه آسمان خلوت است.

دلم به بهانه ي هميشگي باز گريست.بگذار بزرگ شود تابداندهرچه خواست هميشه نيست.

تنهايي يعني ذهنم پر از تو و خالي از ديگران و اطرافم پر از تو و خالي از ديگران.

معلم براي سفيد بودن برگ نقاشي ام مرا تنبيه كرد و همه به من خنديدند اما من خدايي را كشيده بودم كه همه مي گفتند ديدني نيست.

آمده ام با عطش سال ها تا تو كمي عشق بنو شاني ام/ماهي بر گشته ز دريا شدم تا بگيري و بميراني ام/حرف بزن ابر مرا باز كن دير زمانيست كه باران ام/حرف بزن حرف بزن سال هاست منتظر صحبت طو لاني ام.