تو اگر باز کنی پنجره ای سوی دلت

میتوان گفت که من چلچله باغ توام

مثل یک پوپک سرمازده در بارش برف

سخت محتاج به گرمای توام

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دارد برف می آید در گوش دانه های برف نام تو را زمزمه خواهم کرد تا

برف زمستانی از شوق حضورت بهار را لمس کند

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

رفاقت مثل آدم برفی میمونه ، درست کردنش راحت اما نگه داشتنش

سخت !

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

داره برف میاد به اسمون نگاه کن هروقت برف سیاه بارید بهم خبر بده ،

اون موقع من دیگه دوستت نخواهم داشت

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

وقتی بهت گفتم : دلتنگ تو هستم ، به شانه ام زدی تا دلتنگیم را

تکانده باشی ! به چه دلخوش کرده ای ؟ تکاندن برف از شانه آدم برفی

؟

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

عشق یعنی امید ، یعنی طراوت باران ، یعنی سفیدی برف ، یعنی ساز

زندگی و لبریز از خوشی و عشق یعنی راز زیستن !

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

دل من تـنها بـود ،

دل من هرزه نـبـود ...

دل من عادت داشـت ، که بمانـد یک جا

به کجا ؟!

معـلـوم است ، به در خانه تو !

دل من عادت داشـت ،

که بمانـد آن جا ، پـشـت یک پرده تـوری

که تو هر روز آن را به کناری بزنی ...

دل من ساکن دیوار و دری ،

که تو هر روز از آن می گـذری .

دل من ساکن دستان تو بود

دل من گوشه یک باغـچه بـود

که تو هر روز به آن می نگری

راستی ، دل من را دیـدی ...؟

میدانی هر روز در جنگیم

انگار طوری راه خود را گم کرده ایم

وقتی برای بار اول شروع کردیم

آره ، همه یک جور زندگی میکردیم

حالا، هر چه زمان میگذرد

هر یک از ما به راه خود میرویم

حال که دیگر احساسی نمانده

هیچ سودی در پیشرفتمان نیست

میدانی؟ما هر دو تلاش کردیم

آره ؛ هر دو دروغ گفتیم!

حالا که اشک ها فرو مینشیند

هر یک از ما به راه خود میرویم

جدایی؛آره جدایی تنهاراه است

جدایی؛ امروز آغاز میشود...

دیروز که فریاد زدی

دوستت دارم

گفتم بلند تر نمیشنوم

امروز که ارام گفتی

دیگه دوستت ندارم

گفتم هیس!!!!

چرا فریاد میزنی.

من با تو نگویم که تو پروانه من باش

چون شمع بیا روشنی خانه من باش

در کلبه ی من رونق اگر نیست ، صفا هست

تو رونق این کلبه و کاشانه من باش

من یاد تو را سجده کنم، ای صنم ! اکنون

برخیز و بیا خود بت بتخانه من باش

دانی که شدم خانه خراب تو ،حبیبا!

اکنون دگر آبادی و ویرانه ی من باش

لطفی کن و در خلوت محزون من ای دوست

آرام و قرار دل دیوانه من باش

چون مست شوم ، بلبل من ،ساز هم آهنگ

با زیرو بم ناله ی مستانه من باش

من شانه زنم زلف ترا و تو بدان زلف

آرایش آغوش من و شانه ی من باش

ای دوست چه خوبست که روزی تو بگویی

همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی

_{^{سهراب سپهری : گفتی چشمها را باید شست ! شستم ولی..... گفتی جور دیگر باید}}

_{^{دید! دیدم ولی..... گفتی زبر باران باید رفت رفتم ولی او نه چشم های خیس و}}

_{^{شسته ام را نه نگاه دیگرم را هیچکدام را ندید فقط در زیر باران با طعنه ای خندید و}}

_{^{گفت : دیوانه باران زده}} 

_{^{با مداد رنگي روزه آمدنت را نقاشي ميکنم و جادهايه رفتنت را خط خطي! کسي برايه}}

_{^{من نيست. بيا غلط هايه زندگيم را به من بگو و زيره اشتباهتم را خط بکش.بودنت}}

_{^{مثله دريايي مرا در بر ميگيرد آنجا که تو هستي،مهيها هم نميتوانند بييند چه رسد به}}

_{^{من..............................!!! کدام صبح ميايي؟ کدام چمدن ماله تست؟ کدام دست ترا}}

_{^{به من ميرساند؟کدام رز ماله من ميشوي؟بيا که درده دلم را فقط تو ميفهمي}}

گاهی....

(دوس دارم همه بخونن)

گاهی اوقات دلم میگیره و چشام بارونی میشه به یا د اونایی که نفهمیدن

عشقمو.گاهی اوقات میخوام تنهای تنها باشم تا با سکوتم فریاد خستگی سر

دهم.گاهی اوقات دل آدم از کسی میگیره که میخواد براش بمیره.گاهی اوقات حس

میکنم با این دنیای پست بیگانه ام و خودمو غریبه تلقی میکنم.گاهی اوقات بعضی

ها درباره ام فکر میکنن که من لات لوتم و هر چی از دهنشون در میاد رو برام

میگن . گاهی وقتی بارون میاد دلم میخواد زیر بارون گریه کنم چون هیشکی

نمیفهمه که گریه میکنی.همیشه دوس دارم سرمو به شونه یه همدم یا بهتر بگم یه

مسافر تکیه بدم تا حتی برای یکبار انتقاممو از این دنیا بگیرم.گاهی اوقات حس

میکنم که از من تنهاتر تو دنیا وجود نداره اگه هم باشه خودمم. گاهی دلم میخواد

نباشم تا نبینم آنچه را که دوس ندارم.

ببخشین اگه غمگینتون کردم

چرا باورم نداری...؟
 

خدايا !

بحران زده ام ، نمي دانم به كجا رو كنم ! به چپ و

راست رو مي كنم ، به پس و پيش و فقط ظلمت را مي

بينم. به درون رو مي كنم ، ستاره اي مي بينم خدايم !

تو آن ستاره اي ، و اگر تو با مني ، درون من ، كنار من ،

هيچ نيرويي در اين دنيا نمي تواند مرا شكست دهد. هر

چه جلال است، از آن توست! خدايم ! حتي اگر در

هياهوي روزمرگي تو را از ياد ببرم ، تو مرا فراموش

نخواهي كرد خدايم ! تو در تمامي مشكلات و دشواري

هاي زندگي ،نيرو و اقتدار مني خدایم!راهي نمي بينم و

آينده پنهان است اما مهم نيست ، همين كافي ست كه

تو همه چيز را مي بيني.

  تو كه قصم ميخوردي عاشقونه تو كه ميگفتي واسم ميميري بي بهونه چي شد يه دفعه رفتي و تنهام گذاشتي تو غربت چي شد رفتي شدي بي معرفت (بي معرفت) خيال كردي بري دلم ميگيره اره ميگيره ميشكنه بي تو يه گوشه ميميره اره ميميره اما اين بار ديگه فايده نداره اوني كه رفته ميره تنهات مي زاره . تو دريايه نگاه شب و شناختم قايقه كاغذي مو اينجوري باختم . شاد باشيد خوش باشيد (عشق همانند هوا همه جا جاريست تو قدري نفس هايت را عميق تر بكش)

اگر مي داني در اين جهان كسي هست
كه با ديدنش رنگ رخسارت تغيير مي كند
وصداي قلبت آبرويت را به تاراج ميبرد ،
مهم نيست كه او مال تو باشد ،
مهم اين است كه فقط باشد :
زندگي كند ، نفس بكشد
و لذّت ببرد .